Πνευμονική Εμβολή ονομάζεται η ξαφνική απόφραξη της κύριας αρτηρίας των πνευμόνων. Αυτό οφείλεται συνήθως στη δημιουργία θρόμβου σε κάποια άλλη περιοχή του σώματος ο οποίος, αφού αποσπαστεί, καταλήγει με την κυκλοφορία του αίματος στον πνεύμονα, μπλοκάροντας την πρόσληψη οξυγόνου και την αντλητική λειτουργία της καρδιάς.
Η πιο συνήθης περιοχή δημιουργίας τέτοιων θρόμβων είναι οι εν τω βάθει φλέβες των κάτω άκρων, μια πάθηση γνωστή και ως εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση.
Ανάλογα με το μέγεθος του θρόμβου, η πνευμονική εμβολή μπορεί να προκαλέσει καρδιακή ή αναπνευστική ανεπάρκεια, με θανάσιμο κίνδυνο.
Η έγκαιρη θεραπεία είναι ικανή όχι μόνο να σώσει τη ζωή σας, αλλά και να μειώσει τον κίνδυνο εμφάνισης μελλοντικών προβλημάτων.
Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες κινδύνου που συμβάλουν στην ανάπτυξη της πνευμονικής εμβολής.
Πρακτικά, οτιδήποτε αυξάνει τις πιθανότητες σχηματισμού θρόμβων στο αίμα, αυξάνει και τον κίνδυνο πνευμονικής εμβολής:
- Χειρουργική επέμβαση, κυρίως ορθοπαιδική (π.χ. ισχίου ή γόνατος) ή επέμβαση κοιλίας
- Τραύμα ή κάταγμα των οστών
- Παρατεταμένη κατάκλιση ή καθιστή θέση για μεγάλο χρονικό διάστημα (π.χ. στο αεροπλάνο ή στο αυτοκίνητο)
- Καρκίνος και κάποιες από τις θεραπείες του (π.χ. χημειοθεραπεία)
- Καρδιαγγειακές παθήσεις, όπως κολπική μαρμαρυγή, καρδιακή ανεπάρκεια, καρδιακή προσβολή ή εγκεφαλικό
- Εγκυμοσύνη και οι έξι πρώτες εβδομάδες της λοχείας
- Αντισυλληπτικά χάπια ή ορμονική θεραπεία για τα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης
- Οικογενειακό ιστορικό θρομβώσεων
- Κληρονομικές αιματολογικές διαταραχές που κάνουν το αίμα πιο πηκτό (π.χ. θρομβοφιλία)
- Φλεγμονώδης νόσος του εντέρου (π.χ. Crohn, ελκώδης κολίτιδα)
- Αυτοάνοσα νοσήματα (π.χ. λύκος, αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο)
- Εκτεταμένοι κιρσοί
- Κάπνισμα
- Παχυσαρκία
- Φλεβικοί καθετήρες, βηματοδότες, απινιδωτές
Όλοι αυτοί οι παράγοντες αυξάνουν σημαντικά τον κίνδυνο, δεν προκαλούν όμως κατ’ ανάγκη και την ασθένεια. Για παράδειγμα άτομα με έναν ή περισσότερους παράγοντες κινδύνου ενδέχεται να μην προσβληθούν, ενώ αντίθετα, άτομα χωρίς εμφανείς παράγοντες κινδύνου μπορεί να νοσήσουν.
Ο ρόλος των γονιδίων (οικογενειακό ιστορικό) είναι καθοριστικός.